نور امید
بسمه تعالی
ولادت با سعادت حضرت زینب کبری ، مبلغ کربلا بر تمامی شیعیان بلکه بر تمامی بشریت مبارک.
یک شعر جایی شنیدم خیلی جالب بود.
سر نی در کربلا می ماند اگر زینب نبود کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود
خب از کجا شروع کنم ؟
فقط می تونم بگم واقعا هم اگر زینب نبود قیام امام حسین خیلی کم رنگ تر بود.
می دونید چرا؟
آخه زینب بود که بعد از اون همه مشکل که توی کربلا اتفاق افتاده بود وقتی ازش پرسیدند زینب چی دیدی ، فرمودند:
ما رایت الا جمیلا من جز زیبایی چیزی ندیدم و چقدر زیبا گفت زینب.
زینب راست می گفت: آخه وقتی زینب دید توی اون روز سخت برادرش مثل کوه ایستاده و هی صدا می زنه
الهی رضا بقضائک خدایا هر چی تو بخوای من اونو دوست دارم خیلی جالبه ها یک کمی برید توی اون حال و هوا... مگه غیر از زیبایی چیز دیگری بود؟...
آهای مردم ! مگه زینب می تونه این زیبایی ها رو نبینه؟ مگه زینب مثل ماست که قضیه کربلا رو تنها از دست دادن برادر ببینه؟
این جز زیبایی هیچی ندیدم خیلی مفهوم داره خیلی توش درس خوابیده
نتیجه ای که من می گیرم اینه که اهای مردم برید ببینید امام حسین چه کرد.
نتیجه دیگه ای که می گیرم اینه که مقام خدایی انسان رو راحت می کنه ، اگه با خدا دوست شدی دیگه احتیاجی به هیچ کی نداری بشرط اینکه واقعا دوست باشی ... راستی تا حالا امتحان کردی لذتشو؟ تا حالا شده یکوقتایی توی زندگیت احساس کنی آدم خوبی شدی دیگه خدا دوستت داره؟ خیلی لذت داره نه؟
تازه اگه مثل زینب بشی دیگه چی می گی؟ اونموقع دیگه دوست نداری کربلا رو از دست دادن برادر ببینی اون موقع کربلا رو رسیدن برادر به معشوقش می بینی !
زینب خیلی صبر کرد ولی واقعا توی اون اوج مصیبت و مشکل دوستش یکی دیگه بود با اون حرف می زد با اون گفتگو می کرد ، از اون می خواست این بود که تونست تحمل کنه و براش اینقدر راحت باشه که بگه من جز زیبایی چیزی ندیدم .
حالا چرا ما همچین همنشینی رو برای خودمون انتخاب نکردیم که بتونیم مثل زینب توی اوج مشکل بگیم جز زیبایی ندیدم؟
امیدوارم این درس از حضرت زینب فراموششمون نشه.
نوشته شده توسط م. حسینی در پنج شنبه 85/3/11 و ساعت 4:43 عصر | نظرات دیگران()
